قلب های پیوند شده به سرعت علائم بیماری را در دیابت نشان می دهند

23 مارس 2020 - یک مطالعه ی جدید بر روی بیماران دیابتی که پیوند قلب دریافت کرده اند، اطلاعات مهمی در مورد مکانیسم پاتوژنز اولیه ی نارسایی قلبی در بیماران دیابتی ارائه داد. دکتر رافائل مارفلا، از دانشگاه کامپانیا در ناپل، ایتالیا، گفت: سؤالی که قصد داشتیم به آن پاسخ دهیم این بود که چه تغییراتی در قلب سالم هنگامی که به یک بیمار دیابتی پیوند می شود، رخ می دهد؟

دکتر مارفلا و همکارانش با بیوپسی سریالی اندومیوکارد (EBM)قلبهای سالم پیوند شده به مبتلایان به دیابت، پیشرفت نسبتاً سریع علائم اولیه ی قلب دیابتی را که مربوط به تجمع لیپیدها در سلولهای قلبی است مشاهده کردند که در نهایت به اختلال در عملکرد قلب پیشرفت می کند. در بیماران غیر دیابتی دریافت کننده قلب سالم، چنین موردی مشاهده نشد(P = .019).

در پیگیری 5 تا 12 هفته ای، تجمع لیپید در کاردیومیوسیت ها در بیوپسی سریالی اندومیوکارد11 فرد دیابتی گیرنده ی قلب(28.6 درصد) مشاهده شد، در حالیکه در EBM، افراد غیر دیابتی گیرنده ی قلب، چنین موردی مشاهده نشد. جالب اینجاست که از میان افراد دیابتی گیرنده ی قلب که تحت درمان با متفورمین بودند، تنها دو نفر (5.7 درصد) علائم تجمع چربی را در قلب جدید خود نشان دادند(P = .0019).

تجمع تری گلیسیرید در میوکارد بیماران مبتلا به دیابت با اختلال عملکرد قلبی، مستقل از سایر فاکتورهای خطر، از جمله شاخص توده بدنی، ضربان قلب و فشار خون، همراه بود.

دکتر مارفلا و همکارانش اظهار داشتند: فرصت تهیه ی بیوپسی های سریال قلبی، در شرایط مطالعه ی ما، نشان دهنده ی پیشرفت نسبتا سریع وقایع پاتوژنیک اولیه ی کاردیومیوپاتی دیابتی بود که با تجمع لیپیدهای قلبی ارتباط داشت.

محققان یافته های خود را در شماره ی ژانویه ی ژورنال کالج آمریکایی قلب و عروق منتشر کردند.

در مطالعه یDMCM-AHEAD ، 158 گیرنده ی پیوند قلب اول مورد ارزیابی قرار گرفتند، که 76 نفر آنان (48 درصد) مبتلا به دیابت بودند. از بین مبتلایان به دیابت، 35 نفر (46 درصد) متفورمین دریافت می کردند.

از تمام بیماران پیوند شده حدود یک سال پس از پیوند، EMB به طور منظم تهیه شد، این کار به محققان فرصت داد تا از این بافت ها برای دیدن اثرات دیابت بر قلب "غیر دیابتی" استفاده کنند.

دکتر چارلز الكساندر، متخصص غدد درون ریز و نویسنده ی سرمقاله ی همراه با مقاله ی دکتر مارفلا گفت: مطالعه ای كه دکتر مارفلا و همكارانش انجام دادند هم ظریف و هم واقعاً مبتکرانه بود، زیرا پس از پیوند باید به طور معمول بیوپسی اندومیوكارد از این بیماران گرفته شود، و این یک فرصت عالی برای بررسی اتفاقاتی بود که در این قلب های پیوند شده در جریان بود.

پیشگیری با مصرف متفورمین ؟

از آنجایی که متفورمین تجمع چربی اکتوپیک(خارج از محل اصلی تجمع چربی) را در بیماران مبتلا به دیابت کاهش می دهد، محققان دریافت کنندگان دیابتی پیوند قلب را بر اساس استفاده از متفورمین طبقه بندی کردند. افرادی که در گروه بدون متفورمین بود، هرگز از این دارو استفاده نکرده و افراد گروه متفورمین مبتلا به دیابت، حداقل 6 ماه قبل از پیوند از این دارو استفاده کرده بودند.

نتایج نشان داد تجمع لیپید در بیماران تحت درمان با متفورمین در مقایسه با بیماران دیابتی که با متفورمین درمان نشده بودند، کاهش یافته است.

دکتر الكساندر گفت: این موضوع نیاز به ارزیابی مجدد در مورد استفاده از متفورمین برای این بیماران را نشان می دهد، زیرا دستورالعمل های فعلی، استفاده از متفورمین را در دیابت یا دیابت با نارسایی قلبی تشویق نمی كنند.

وی گفت: بخشی از دلیل عدم توصیه به تجویز متفورمین برای برخی از بیماران، نگرانی در مورد lactic acidosis است، به خصوص در بیمارانی که میزان فیلتراسیون گلومرولی آنها کاهش یافته است. بخش دیگر مشکل این است که این بیماران اکثرا دارای چندین مشکل پزشکی هستند که تحت درمان با داروهای فراوانی هستند و اگر پزشکان افزایش قند خونی در آنها مشاهده نکنند، ممکن است فی البداهه استفاده از متفورمین یامهارکننده های SGLT2بخاطرشان نرسد، زیرا ما هنوز به این داروها به عنوان داروهای کاهنده قند نگاه می کنیم.

وی افزود: البته این یافته ها در مورد متفورمین از زیر گروه های غیر تصادفی است و باید با احتیاط پذیرفته شوند.

دکتر الکساندر می گوید: ما علاقه مندیم که در مطالعه ای دیگر استفاده ترکیبی و جداگانه از متفورمین و مهارکننده های  SGLT-2، را بررسی کنیم زیرا مطالعه ی DAPA-HF و سایر مطالعات کاهش خطر مرگ قلبی عروقی یا بستری شدن بر اثر نارسایی قلبی را در مورد آنها گزارش کرده اند.

دکتر مارفلا گفت که او همچنین در مورد این احتمال که استفاده ی همزمان از متفورمین و مهارکننده های SGLT-2 ، می تواند یک درمان مناسب برای جلوگیری از اثرات دیابت بر قلب باشد، هیجان زده است.

با این حال، در قدم بعدی، او همچنین دوست دارد مدل مورد استفاده در این مطالعه را برای بررسی تأثیر سایر بیماریهای مزمن قلبی - مانند فشار خون بالا و دیس لیپیدمی - بر روی قلب انسان، بکار گیرد زیرا به نظر او ممکن است این فقط آغاز راه باشد.

او گفت: علاوه بر این، این مدل برای اولین بار امکان ارزیابی اثرات داروها را بر سلولهای قلب فراهم کرد. به طور عملی، امروزه ما هنوز نمی دانیم چه اتفاقاتی در سطح مولکولی در سلولهای قلب انسان در زمان مصرف آسپرین یا استاتین رخ می دهند. زیرا هر آنچه می دانیم از مطالعات انجام شده بر روی حیوانات حاصل شده است، اما با استفاده از این مدل می توانیم این تاثیرات را در انسان ارزیابی کنیم.

منبع:

J Am Coll Cardiol. 2020;75:1249-1262.

https://www.medscape.com/viewarticle/927375